Wystawy i wnętrza / Wieża Studzienna

Zbudowana na planie kwadratu, w fosie pośredniej, około 18 metrów od północnej elewacji zamku, połączona z nim krytym gankiem, wspartym na ceglanym filarze.

Wieża w źródłach określana jako aquaductos pełniła bardzo istotną rolę – znajdująca się w jej wnętrzu studnia dostarczała mieszkańcom zamku źródlaną wodę. W końcu XVIII wieku studnia w wieży nie spełniała już swojej funkcji. W roku 1843, w związku z adaptacją na cele więzienne, zamurowano szyb studni, a przestrzeń wieży podzielono na dwie kondygnacje, połączone drewnianymi schodami. W roku 1874, podczas prac restauracyjnych kierowanych przez Gustava Reicherta, zrekonstruowano dach wieży wprowadzając w miejsce czterospadowego dwuspadowy ze schodkowymi szczytami, nawiązujący do dachu wieży Gdanisko. Podczas prac konserwatorskich w roku 1963 odsłonięto zabetonowany szyb studni i zabezpieczono go stalową kratą. Zlikwidowano również wprowadzony w XIX wieku podział wnętrza oraz schody.